BİR PEYNİRİN PEŞİNDEN GİTMEK ve DOĞA İLE İÇİÇE OLMAK.

BERGAMA MADRA DAĞI CİVARI KÖYLER:

Efsanevi Bergama koyun tulum peynirinin peşinden giderken, harika bir doğa ile kucaklaştık.

Bergama ilçesi, kuzeyin'de MADRA DAĞI güneyin'de ise YUNT DAĞI arasına kurulmuş ve aşağısından BAKIRÇAY NEHRİ (Kaikos) akan,

yine kuzeyinde KOZAK YAYLASI olan, hem tarihi-antik bir kent, hem de doğa harikalarının çok bol olduğu ender bir kentimiz'dir.

Ülkemizde Doğa sporları yapan ve özellikle dağlar'da TREEKİNG yapan vatandaşlarımızın çok fazla bilmediği MADRA DAĞINA ve YUNT DAĞINA keşif gezileri ve uzun yürüyüşler yapmalarını öneririm.

Sadece dağların eteklerinde bile harika parkurlar var.

Ben bu hafta sonu Madra dağının tam kendisine değil ama etekleri diyebileceğimiz bölgelerinde, bol bol gezdim (ilk kez).

Çevremde ki insanlar MADRA DAĞININ güzelliğini anlata anlata bitiremiyorlar'dı. Eğer ki, benim sadece eteklerinde gördüğüm harika manzaralar bunlar ise, MADRA DAĞININ kendisin ne kadar güzel olabileceğini hayal bile edemiyorum.

Bergama'dan başlayan yolculuğumuz'da, Paşaköy-İneşir-Eğiller-Yortanlı-Çaltıkoru-Ürkütler- köylerinin olduğu bölgede bol bol, dağ-bayır gezerek nefis bir doğa turu yapmış olduk ve bol bol video ve fotoğraf çektik.

Hem belgesel çekimi hem de treekking yapma olanağı bulduk. Bu bölge mutlaka doğa sporları yapanlarca kesinlikle ve kesinlikle mutlaka gelinmesi, kamp atılması, bol bol yürünmesi, tırmanması ve bol oksijen alınması gereken yerlerden biri.

Öyle bir günde gezilecek bir yer de değil üstelik. Karavan, çadır veya uyku tulumu ile kamp atılacak ve 2-3 gün bol bol gezilecek bir bölge. Üstelik burası MADRA Dağının henüz etekleri diyebileceğimiz yeri.

Esas Madra dağını gezmek için en az 1 haftalık kamp atmak şart.

Ki... Madra dağını keşfetmek için bir haftanın bile yeteceğini sanmam. O denli büyüktür.

Biz bu kırmızı çizgi ile işaretlediğim yerleri-köyleri gezdik

İlk önce Bergama'dan Paşaköy civarına geldik.

Bu baraj yeni yapılan (su tutulan) ve çok büyük tartışmalara neden olan Allianoi antik kentini sular altında bırakan Yortanlı-Çaltıkoru barajı.

Burası güney tarafı ve eski Paşaköy ılıcasının olduğu yerler.

Yazının daha aşağıda ki bölümlerinde, Kuzey-Doğu tarafında olan Çaltıkoru köyünden çektiğim fotoğraları da göreceksiniz).

Burası ise Ürkütler köyünde ki köy çeşmesi.

Buz gibi suyu vardı. Yürüyüşe başlamadan önce bol bol içtik ve şişelerimize su doldurduk.

Ürkütler'li köylüler, hayvanları için orman kenarlarında akıp giden küçük su yollarına minik minik havuzcuklar yapmışlar.

Pratik olmuş.

Bu karşıda görülen yol Bergama-Balıkkesir karayolu.

Buradan önce İvrindi kasabasına ve sonra Balıkkesir veya daha ötesine (İstanbul gibi) yola devam edebiliyorsunuz.

Bu kaya parçası biz buradan geçerken henüz yola yeni düşmüş. Yanından geçerken halâ hareket edip duruyordu.

İri bir Diyarbakır karpuzu büyüklüğünde ve asker miğferlerine benziyordu.

Bu mavi arabanın durduğu bölge ise İneşir köyünün olduğu bölgede ki meralar.

Burada otlayan hayvanları bol bol fotoğrafladık.

Yol güzergahında bulunan bol miktarda ki çeşmelerden biri.

(Yalnız şunu hatırlatayım. Bergama ve Eğiller arasında uzun bir mesafede akaryakıt istasyonu yok. Bu nedenle aracınızın akaryakıt yeterli durumda olsun. Lpg ya da Benzin için Bergama'ya gidip gelmek zorunda kalabilirsiniz.

Sadece Bergama'dan Paşaköy'e gelirken, yoldan 1 km içeride ki Çitköy'de, bir Mazot (Dizel) bayisi var. Mazotlu araçlar için iyi ama benzinli ve lpg'li araçlar için sorun oluşturur.

Bu nedenle akaryakıt sorunu yaşamamak için, deponuzda yeterli akaryakıt olsun).

Ürkütler ile İneşir köyleri arasında ki ormanın hemen bitişiğinde ki bayırlık yerlerde, bol bol keçi otlatıldığından ve keçiler Meşe yapraklarını çok sevdiklerinden dolayı, meşe ağaçlarını Bonsai kıvamında bırakmışlar.

Bunlar birer doğal bonsai ağaçları gibiler. Boyları ancak dizlerimize kadar geliyor. Harika ağaççıklar olmuşlar.

(Bergama-İvrindi yolu üzerinde).

Ve... Çaltıkoru köyüne girmiş bulunuyoruz.

(O dillere destan Bergama koyun tulum peynirine (sonrasında da adı İzmir Tulum peynirine çıkan peynir) adını veren ve ilk çıktığı yerlerden biri olan ve Kara keçili yörüklerinin yaşadığı Çaltıkoru köyü burası).

Çaltıkoru köyünde çoğu kişi köyünü terk ettiğinden, istimlak edilen bazı evler harabeye dönmüş durumda.

Çaltıkoru köyü içinden barajın görüntüsü.

Köylerde düşmanlık yoktur. Kediler, köpekler ve tavuklar dostça yaşarlar.

Çaltıkoru köyünün BREMEN MIZIKACILARI'nı görüyorsunuz. :))

(Eşek öğle uykusuna yatmış olmalı).

Çaltıkoru köyünün hemen yanında ki baraj.

Baraj PAŞAKÖY ve ÇALTIKORU arasında ki bu bölgede bulunuyor.

Paşaköy ılıcasının da bulunduğu Antik kent ALLİANOİ de işte bu suların altında kaldı.

TAŞ EVLER.

Yazın SERİN Kışın SICAK olurlar.

Artık bu tulumlar peynir yapmak için kullanılmıyor.

Şimdi 5 kg.lık ya da 10 kg.lık tenekelere kuruluyor peynirler.

Çaltıkoru köyünde bir aile bize bu meşhur peynirler'den biraz verdi.

Bu gördüğümüz henüz yeni yapılmış ve SALAMURA aşamasında ki Bergama tulum peyniri.
Tam anlamı ile olgunlaşması için basıldıkları tenekelerde en az 6 ay süre geçiriyorlar.

O 6 ayın sonunda, o dillere destan tadı ile Bergama koyun tulum peyniri hazır oluyor.

İsterseniz bu şekilde salamura halinde iken de tüketiliyor ama esas lezzeti için 6 ay sabretmek şart.

ÇALTIKORU köyünde bir yandan Batıdan Güneş batıp akşam olurken, Doğudan Dolunay yükseliyor.

ÇALTIKORU'lu sıcakkanlı insanlardan bir aile bize akşamüstü ocak çayı demliyor.

Zaten Anadolu'da ki çeşitli şehirlerde ki ve köylerde ki Yörüklerimizden "Karakeçililer" kolundan olan Çaltıkoru köyü insanların'da, o bildiğimiz geleneksel "Anadolu insanı sıcaklığı" var.

Günün bütün yorgunluğu içtiğimiz bu ocak çayı ile bir anda yok olup gidiyor.